صدابَر[۱] يا ميكروفن (به فرانسوي: microphone) دستگاه يا حسگري است كه صدا را به جريان الكتريسيته تبديل مي‌كند. ميكروفون (به شكل محاوره‌اي مايك ناميده مي‌شود(/ maɪk /) وسيله‌اي است كه صوت را به الكتريسيته و نيز حسگري است كه صوت را به سيگنال‌هاي الكتريكي تبديل مي‌كند. در سال ۱۸۷۶، اميل برلاينر نخستين ميكروفن را اختراع كرد كه به عنوان فرستنده‌ي صدا در تلفن‌ها به كار برده شد. ميكروفن‌ها كاربردهاي زيادي در تلفن، ضبط صوت، سيستم‌هاي كارائوكه، سمعك، ساخت فيلم و انيميشن، مهندسي صوت، تلفن‌هاي راديويي خصوصي (همانند واكي تاكي اما در مسافت‌هاي بيشتر)، بلند گوهاي دستي، ساخت برنامه‌هاي راديويي و تلويزيوني، ضبط صدا در رايانه‌ها، سيستم‌هاي تشخيص گفتار، voIP و نيز كاربردهاي غير صوتي (خارج از محدوده شنوايي انسان (از ۲۰ تا ۲۰۰۰۰ كيلو هرتز)) مانند بررسي فراصوت و سيستم‌هاي عيب يابي دارند.
امروزه بيشتر ميكروفن‌ها از سيستم‌هاي القاي الكترو مغناطيسي (ميكروفن‌هاي پويا (ديناميك))، تقيير گنجايش خازني (ميكروفن‌هاي خازني (كندانسر))، تنش پيزوالكتريسيته و سوار سازي (مدولاسيون) نوري براي توليد سيگنال الكتريكي از امواج مكانيكي بهره مي‌برند.